YÜCEL TANYERİ

Ben, Yücel Tanyeri
Duydum ki merak ediyormuşsunuz,
Hususi hayatımı,
Anlatayım:
Evvela hekimim, yani
Büyücü falan değilim.
Burnum var, kulağım var,
Pek biçimli olmamakla beraber.
Lojmanda otururum,
Üniversitede çalışırım.
Ne başımda bulut gezdiririm,
Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet.
Ne İngiliz kralı kadar
Mütevaziyim,
Ne de Celâl Bayar'ın
Sabık ahır uşağı gibi aristokrat.
Ispanağı çok severim
Puf böreğine hele
Biterim
Malda mülkte gözüm yoktur.
Vallahi yoktur.
Orhan Veli ile Melih Cevdet'tir
En sevdiğim şairler.
Bir kızım vardır,
İki de torunum pek muteber;
İsmini söyleyemem
Çiçekle uğraşanlar bulsun.
Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım,
Ne bileyim,
Belki daha bin bir huyum vardır.
Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya.
Onlar da bunlara benzer...


Beni, benden iyi anlatan Orhan Veli'ye teşekkürlerimle...

19 Ağustos 2018 Pazar

TAYLAND ve KAMBOÇYA'YA...



- 20-31 Ağustos 2018, Tayland-Kamboçya -


İstanbul-Phuket arası mesafe.
Tam 7.710 kilometre.
Dönüşünü de ekle.
Eder 15.420 kilometre...

İstanbul-İzmir gidiş gelişleri de.
664 kilometre.
İç hat uçuşlarımız da orada 3438 km.
18.549 km etti mi size...

Ekvator'un uzunluğunun yarısı bile.
Değil bu mesafe.
Hadi otomobille gideceğimiz yolları da ekle.
Ancak eder 20.000 kilometre...

Topu topu  iki ülke.
Göreceğiz 20 bin kilometre yol gidip de.
Tam 11 günde.
Bayram münasebetiyle...

Uçuyoruz başlangıçta.
Tayland'a.
Phuket adasına.
Ama kalamıyoruz maalesef burada...

Geçiyoruz ülkenin en kuzeyine.
Chiang Mai kentine.
Karen kabilesi içinde.
Uzun boyunlu kadınları görüntülemeye...

Doi Suthep Tapınağı.
Ve Şemsiye atölyesi fotoğraflama.
Fotoğraf Müzesi gezilmesi.
Ve sonra da 4 saatlik yolculukla Chiang Rai...

Burada da yerel kabile ziyaretleri.
Çay Bahçeleri görüntülenmesi.
Laos-Kamboçya-Tayland üçgeninde.
Güzel manzaralar seyretme...

Ertesi sabah ağarırken tan yeri.
Beyaz Tapınak, Mavi Tapınak gezileri.
Akşam üzeri.
Air Asia Havayolları ile Kamboçya geçişi...

Siem Reap'teyiz.
Angkor Tapınağı'nın olduğu yerdeyiz.
Önce, Tonle Sap gölü.
Su üzerinde yaşayan mültecilerin görüntüsü...

Sonraki  gün Angkor Wat'tayız.
Bu muhteşem Tapınağı  görüntülemeye çalışacağız.
Gece Siem Reap kentinde.
Geziniyoruz renkli Pub Street bölgesinde...

Ertesi gün de.
Siem Reap şehrinde.
Yerel yaşamı görüntüleme peşinde.
Akşam üzeri de Bangkok'a geçme...

Sabah Bangkok China Town'da.
Gidiyoruz Thai ve Çin kültürünü fotoğraflamaya.
Sonra da.
Muhteşem Kral Sarayı'na...

Çao Praya nehri üzerinde yapılacak yolculukla.
Ulaşacağız Arun Tapınağı'na.
Gün batımında da.
Lebua Tower'in 64. katında...

Ertesi gün yine Bangkok'tayız.
Tapınaklar bölgesi Ayutthaya'ya gidiyoruz.
Sonrasında da MOCA'yı ziyaret ediyoruz.
Akşam, çok renkli Rod Fai Pazarı'nı fotoğraflıyoruz...

Son gün Bangkok-Phukhet uçuşu.
Phukhet'i yine göremeden.
Uzun bir  Phukhet-İstanbul yolculuğu.
Ve gezinin İzmir'de son buluşu...

İzmir'den bir grup.
İFOD üyesiyle yarın çıkıyoruz geziye.
Sizler burada yerken kurban eti.
Kedi-köpek yeriz biz de belki...

Hepimize iyi Bayramlar...


Tayland-Kamboçya Fotoğrafları (hepsi İnternetten)
https://photos.google.com/share/AF1QipNSQxxF4l5GuCqlpW8qfZiJwatCv-c8_CVWAvIn0SRvShkZbnezjzbh2Xmn41s2eg/photo/AF1QipOP8CZPB8xFo3ok3RjpL-TleAUI5vQIAByVA5bd?key=WnpkTTdpUWdtUlBGMlNZak1vQmp2M2U2TVpTZzVB


Angkor Tapınağı drone çekim ile (Airvüz)
https://www.airvuz.com/video/ANGKOR-WAT-DRONE-FOOTAGE?id=5925049187ee057e77ad2201&ccid=59761e2eeda05a1e02def682

.

17 Ağustos 2018 Cuma

ŞAVŞAT'TA BİR HUZUR EVİ...



- 3 Temmuz 2018, Yavuzköy-Şavşat -


İlter Turan, Elektronik Mühendisi.
Arkadaşım Lise'den.
Kardeşi Dr. Ergin Turan, o da meslektaşım.
KBB Profesörü, Hacettepe'den...

Artvin'in bir ilçesidir.
Yemyeşil Şavşat.
Çavdarlı da.
Bir yayla köyüdür Şavşat da...

İlter de, kardeşi Ergin de.
Her ikisi de.
Çavdarlı'da doğarlar.
Ortaokulu Şavşat da okurlar...

1960'lı yıllarda.
Şavşat ve çevre köyleri.
Sahiptir 50 bin nüfusa.
Bugün ise nüfus 18 bin dolayında...

Nüfus azalmıştır buralarda geçen yıllarda.
Gençler göçmüştür Ankara'ya, İstanbul'a.
Gitmişlerdir okumaya veya çalışmaya.
Yalnızca yaşlılar kalmıştır Şavşat'da...

İlter ve Ergin Turan'ın.
Teyzesi Naime Yılmaz'dır.
İsmail Yılmaz ise emekli öğretmendir.
Naime Yılmaz'ın eşi ve eniştedir...

Teyze ve enişte yaşlanmıştır.
Adapazarı'nda emekli olarak yaşamaktadır.
Küçük bir birikimleri vardır.
Amaçları bir Yurt yaptırmaktır...

Fikirlerini İlter'e açarlar, ona danışırlar.
İlter, genç nüfusun azlığından bahseder.
Şavşat'da kalan yaşlıların durumuna değinir.
Ve yaşlılara bir barınak yapılmasına onları ikna eder...

İlter hemen kolları sıvar.
Kaymakam'ı arar.
Şavşat'ta Yavuzköy'de yer tahsisi yapılacaktır.
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı'ndan da destek alınır...

İlter tek başına işe koyulur.
Birçok sorunlar vardır.
Tümüyle tek tek uğraşır, başarır.
Sonunda işe başlanır...

Şavşat'lı Y. Mimar Erol Şalikoğlu.
Çizer Yöre mimarisi özelliklerini taşıyan.
Sokak tipi evler ve köy yaşamı içerikli.
Huzur Evi projesini...

Proje, iki katlı.
Ahşap kaplı.
Köşkili (balkonlu), biri diğerinden ayrı.
9 Şavşat evinden oluşur...

Yapılar, iki tipdir.
İlki, 2 ayrı kadın, ana-kız veya karı-koca.
Yaşlılar için.
Düşünülmüştür...

İkincisi ise, toplam 70 metrekare.
Minik bir mutfaklı, ortak salonlu.
2 bağımsız odalı.
2 erkek veya 2 kadın için yapılmıştır...

900 metrekare büyüklükte.
Sosyal Hizmet Merkezi'nde.
Bulunmaktadır dinlenme, TV izleme.
Revir, Mescit, Mutfak ve Yemekhane...

Tüm evlerde merkezi ısıtma sistemi, sıcak suyu.
Radyo, TV, telefon ve internet bağlantısı.
Yöresel bitkilerle çevre düzenlemesi yapılmakta.
Ve eşsiz bir doğa manzarası bulunmaktadır...

Burada toplam 48 yaşlı kalabilmektedir.
Düzenlenmiş hobi alanları vardır.
İsteyen toprağı işletebilecektir.
Sebze veya çiçeğini yetiştirebilecektir...

Yerleşkenin ana felsefesi.
Yaşlıları alışık oldukları yaşamından ayırmadan.
Onları kapalı bir odada yaşamaya mecbur bırakmadan.
Geçer köy ortamında ve mutlu bir çevrede yaşatmaktan...

Bir ay önceki bir gezimizde.
Gittik Artvin'e.
Ve gördük Şavşat Yavuzköy'deki bu yerleşkeyi.
İçindeki mutluluğu, düzeni ve güzelliği...

Bir mahalle düzeninde.
Modern yapılar içerisinde.
Sevgiyle yaklaşılmakta.
Ve yaşlılar mutlulukla yaşamakta burada...

Yerleşkenin inşasına 2013'de başlanmıştır.
Açılış 2017 yılında yapılmıştır.
Artvin, Aile ve Sosyal Politikalar Md.'ne devredilmiştir.
Şavşat Kaymakamlığı'nca işletilmektedir...

Enişte İsmail Yılmaz, 2006 senesinde.
Teyze Naime Yılmaz ise 2015'de.
Vefat ederek ayrılırlar bu dünyadan.
Yaşlılar Yaşam Merkezi daha açılmadan...

Göremedi bu güzelliği her ikisi de.
Ancak, yaşıyorlar şimdilerde.
Şavşat, Yaşlılar Yaşam Yerleşkesi'nde.
Naime ve İsmail Yılmaz isimleriyle...


Naime-İsmail Yaşlılar Yaşam Yerleşkesi Fotoğrafları:
https://photos.google.com/share/AF1QipM23OOv4mvbNy9YBp10lszDl3l_LN64GMmqNla1dpW4ac0uaWNNFQeWa5WqvUw-DQ/photo/AF1QipNN6g4mh1J34_NeBkKJtUi_VQ2qo7vlgjoqBa-w?key=VEtoYzVjcG9ORmdNdy1iUzJabWdDWXpvWUpUT3dR

.

6 Ağustos 2018 Pazartesi

POTOCARİ'den...



- 11 Temmuz 2018, Potocari-Srebrenitsa -

Son yazımda.
Değinmiştim Srebrenista'ya.
Sırplar'ın yaptığı Boşnak katliamına.
1995 yılında...

II. Dünya Savaşı'ndan sonra.
Avrupa'nın ortasında.
Srebrenitsa'da.
Yapılan en büyük soykırım'a...

1991 verilerine göre.
Soykırım'dan önce.
Srebrenitsa.
Sahipti 20 bin nüfusa...

Savaş sırasında yaşanan göçlerle.
Kentin nüfusu.
Çıkmıştı birden bire.
60 bin'in üzerine...

Srebrenitsa.
Dönüşmüştü kısa zamanda.
Açlıkla ve hastalıkla.
Mücadele eden bir Sığınma Kampı'na...

Başlayan 11 Temmuz'da.
Ve süren beş gün boyunca.
Yapılan toplu katliamla.
8372 Boşnak öldürülmüştü Srebrenitsa'da...

Potocari, bir köy Drina vadisi'nde.
Srebrenitsa'nın kuzeyinde.
Hemen 5 km ilerisinde.
Sırbistan sınır çizgisinde...

Karar veriliyor öldürülenler anısına.
Srebrenitsa katliamında.
Bir Anıt Mezar yapılmasına.
Potocari'de 2000 yılında...

Anıt Mezarlık 2003'de açıldı.
Açılışa 20 bin kişi katıldı.
Ve kimliği belirlenen 600 soykırım kurbanı.
Burada sonsuzluğa uğurlandı...

İlerleyen yıllarda.
Kimliği belirlenenlerin artmasıyla.
Ve bu yıl tanımlanan 35 kişinin de katılmasıyla.
Mezar sayısı yükseldi 6610'a...

Ölenlerin anaları, babaları, çocukları.
Kardeşleri, torunları, yakınları.
Geliyorlar her yıl bu Anıt Mezarlığa.
Soykırıma uğrayanları anmaya...

Bizler de İzmir'den geldik.
Onları 11 Temmuz'da görüntüledik.
Üzüntülerine ortak olduk.
Acılarını yürekten paylaştık...


Potocari Fotoğraflarım :
.

3 Ağustos 2018 Cuma

SREBRENİTSA...



- "çocukları küçük kurşunla öldürürler, değil mi anne"
                                          
11 Temmuz 1995'di.
Çocuk bilmek istedi.
"Küçük kurşun kullanırlardı", değil mi.
Kurşunun kalibresi hiç bilinemedi...

...............

Yugoslavya, Federal bir Cumhuriyetti.
Farklı etnik ve dinsel yapılar içermekteydi.
Josip Tito, bu farklı yapıları 1945'de birleştirmişti.
35 yılı aşkın zaman güzel biçimde idare etmişti...

Mareşal Tito, 1980 yılında öldü.
Ülkedeki siyasal karışıklıklar 10 yıl kadar sürdü.
Aliya İzzet Begoviç, Bosna'nın başına geçti.
1992'de referandum sonucu bağımsızlık ilan etti...

Ayni yıl Sırplar, Boşnaklar'a savaş  başlattı.
Saraybosna'da ekmek kuyruğunda bomba patlatıldı.
Bu ilk saldırıda 17 kişi öldü, 108 kişi yaralandı.
Olaylar 3.5 yıl sürdü, büyük facialar yaşandı...

Zaman içinde bölgede büyük yıkımlar oldu.
İnsanlar öldürüldü, şehirler bombalandı.
Siviller yaralandı, esir alındı, göçler başladı.
Büyük bir kesim kamplarda kaldı...

Büyük olaylar Sırbistan sınır bölgesinde yaşandı.
Sırpların işgaliyle Srebrenitsa korumasız kaldı.
Mart 1993'de bölge Sırplar tarafından tecrit edildi.
Kamplarda açlıktan ölümler başladı...

9 Temmuz 1995 tarihiydi.
Devlet Başkanı Karaciç, Srebrenista'nın alınmasını emretti.
NATO ordusu koruma için BM'lerin emrindeydi.
BM, 25 bin Boşnak mülteciyi korumakla görevliydi...

Hollanda'lı Thom Karremans adlı.
Bir komutan Srebrenista'yı Sırp askerlerine bıraktı.
11 Temmuz 1995'de, Ratko Mladiç komutasındaki.
Sırp ordu birlikleri de Srebrenista'ya girdi...

Srebrenitsa'daki Sırp vahşeti ve katliamı.
Doruğa çıktı.
5 gün boyunca sürdü.
Ve tam 8372 Boşnak öldürüldü...

Sırp asker ve militanlar
Cesetleri parçaladılar.
Kimlikleri belli olmasın istediler.
Ve parçaları ayrı ayrı 64 toplu mezara gömdüler...

Sonradan yapılan uzun DNA çalışmalarıyla.
2013 yılında, katliamdan 18 yıl sonra.
Ancak 409 kişinin kimliği belirlendi.
Ve törenle toprağa verildi...

Lahey Adalet Divanı.
Bu katliamı ve soykırımı.
Bosna Kasabı olarak bilinen komutanı.
Ratko Mladiç'i müebbet hapis'le cezalandırdı...

44 ay süren Srebrenitsa kuşatması.
Ve savaş suçlusu.
Sırbistan Devlet Başkanı.
Radovan Karaciç de 40 yıl hapis cezasına çarptırdı...

Tabii ki bu cezalar.
Bu yaptırımlar.
Onbinlerce yitmiş canı, yıkılmış yuvaları.
Geri kazandırmadı...

Yaşanan 2.5 yılda.
Bosna'da.
Ve Srebrenitsa'da.
Çok büyük acılar kaldı arkada...

Bu acıyı yaşıyorsunuz her yerde.
Bosna Hersek'de.
Saraybosna'da, Mostar'da.
Ve de Srebrenitsa'da...

Srebrenitsa soykırımının.
Bu sene 23. yılıydı.
11 Temmuz'da olayın anma törenleri vardı.
8372 kişi anılacaktı...

Ayni gün Saraybosna'dan erken çıktık yola.
Büyük bir araç konvoyuyla.
Ulaştık Srebrenista'ya.
3 saate dura, kalka yolda...

Potocari Anıt Mezarlığı.
Oldukça kalabalıktı.
Gruplar halinde gelenler vardı.
Çoğu ölenlerin yakınlarıydı...

Üzülenler, sessizce ağlayanlar.
Kardeşler, bacılar, analar, babalar.
Mezar başında el açıp, dua okuyanlar.
Hep oradaydılar...

Kimlik tanımlaması.
Yeni yapılan, bu yıl tamamlanan.
35 şehidin cenazesi.
Ayni gün toprağa verilecekti...

Dolaştık üzüntüyle, acıyla.
Binlerce kabir arasında.
11 Temmuz'da Srebrenitsa'da.
Soykırımın 23. yılında...

Sonrasında gezindik Akü Fabrikasında.
Soykırım Sergisi'nin sergilendiği koridorlarda.
İnsanların öldürüldüğü karanlık ortamda.
Ve bulunan cenazelerin toplandığı hangarlarda...

Yaşamını yitirenler de.
Acıları çekenler de.
Hiç unutulmayacak anılarda.
Suçlular cezalandırılmış olsa da...


Srebrenitsa Potocari Anıt Mezarlığından fotoğraflar:
https://photos.google.com/share/AF1QipMfpKCZ-hDPdyL2EqNNwxVTDSjdpAMx5oOTTXBsGd3BUMV-DqM4m3ORRwCRVKM1pw/photo/AF1QipNnYV68mrIthWmKNOiLrJh4C7um3mp59-yG5HQT?key=d1dla3BwTWVzVkQxcW54VDVCZi1lX01HRWg5eXBn

.