BİR HOCAMIZIN VEFATI...

 

- Prof. Dr. Niyazi Bademli, 17 Ocak 1965, Ankara -

1963 senesiydi.

Hacettepe'de yeni bir Tıp Fakültesi.

Devreye girmişti.

Profesör Öğretim Üyeleri eksikti...

Hacettepe'nin eğitmenleri.

Genç hekimlerden belirlenmişti.

Birkaç tane deneyimli Öğretim Üyesi.

Ankara Tıp Fakültesi'nden gelmişti...

Bunlardan bir tanesi.

Prof. Dr. Niyazi Bademli idi.

1916'da Ankara'da dünyaya gelmişti.

İstanbul Tıp Fakültesi'ni.

1945 senesinde bitirmişti...

3 yıl sonra Ankara Üniversitesi.

Tıp Fakültesi Anatomi Enstitüsü.

Asistanlığına tayin edilmişti.

Ve Akademik kariyeri başlamıştı...

1951 senesinde Uzman olmuştu.

Sonra Marburg-Almanya'ya gitmişti.

İki yıl burada çalışmıştı.

1955 senesinde Doçent olmuştu...

16 yıl Anatomi'de çalışmış.

1962'de Profesör olmuş.

Hep "Paşa" lâkabıyla anılmış.

Bir yıl önce bir imkân doğmuş.

Ve Hacettepe'ye başlamıştı...

1965 senesi.

Hacettepe'nin ilk öğrencileri.

Yaşamlarında ilk kez.

Bir Anatomi dersi dinleyeceklerdi...

Ancak Hocaları Niyazi Bademli.

20 gün önce bir enfarktüs geçirmişti.

Yatak istirahatindeydi.

Ama onun için de o gün önemliydi...

"Bu ilk dersleri" dedi.

"Muhakkak gitmeliyim" diye ekledi.

Kalktı, giyindi.

Bir koltukla kırmızı amfiye geldi...

Yanında kimse yoktu.

Yanına bir Asistan bile almamıştı.

"Paşalarım" diye derse başladı.

Eklemleri ve hareketlerini anlattı...

Çok coşkulu ve heyecanlıydı.

Öğrenciler can kulağıyla dinledi.

Keyifli bir ilk Anatomi dersi.

Bir solukta bitmişti...

Ertesi günü acı haber geldi.

Hocaları o gece vefat etmişti.

Evi Cebeci'deydi.

Tüm sınıf evine gitti...

İlk dersi için canını feda etmişti.

Vefa borçları idi.

Tabutunu taşıdılar.

Göz yaşlarını tutamadılar...

Kocaman bir Hekimdi.

45 dakikalık dersi için gelmişti.

Hacettepe'ye 1963 girişli.

Hekim adaylarına unutulmaz bir ders vermişti...

Öğrencilerinden Enver Duran.

Onun için şu dizeleri yazmıştı:

Kızarıyor gözler, varsın kızarsın

Sıcak göz yaşları var yanaklarda

Aksın Paşam.

Bir iç çekiş var ardında

Varsın bu da olsun Paşam.

Şimdi, nöbet tutuyor senin Paşaların

Hüzünlü erkekler, ağlıyor kızlar.

Bunların hepsi senin çocukların

İnan! yalnız değilsin Paşam.

Giden sen değilsin

Sen değilsin, değil mi Paşam?

(Not: Bilgiler öğrencisi Prof. Dr. Sait Kapıcıoğlu'ndan alınmıştır)