TAHMİS KAHVESİ...

 

Bir kahve'nin 400 yıl hatırı olur mu...

....................

En eski kahvehanesi.

Türkiye’nin.

1635 yılına tarihli.

Gaziantep’teki Tahmis Kahvehanesi…

Bir yangın geçirmiş.

1903 yılında.

Tekrar faaliyete geçmiş.

İki yıllık bir restorasyondan sonra…

Kökeni Arapça.

“Tahmis” kelimesinin.

“Kahve kavrulan yer”

Anlamında…

En iyi 10 kahvehanesinden birisi.

Tüm Türkiye’de.

Hürriyet Gazetesinin seçimine göre.

4 Haziran 2004’te…

400 yıllık bir yer.

Burası.

Üç katlı bir mekân.

Ve taş bir bina...

Aranan bir yer özlemle.

Gaziantep’te kahvehane denildiğinde.

Eski masa ve sandalyeleriyle.

Ve de tüm çekiciliğiyle…

Burası öncelikle sosyal bir alan.

Sonra da kültürel bir mekân.

Taa Sultan IV. Murad zamanından.

Tarihin karanlıklarından kalan…

Dostlukların pekiştirildiği.

Şiirlerin, türkülerin söylendiği.

Halk hikâyelerinin anlatıldığı.

Sonsuz sohbetlerin yapıldığı…

Menengiç kahvesi yapılıyor burada.

Konuluyor masanıza.

Kapaklı fincanlarda.

Seramik tabaklarda…

Ama sadece kahve içilmiyor.

Kâğıt oyunları da oynanıyor.

Çay da içiliyor.

Nargile bile höpürdetiliyor…

Anlıyorsunuz hemen.

Buram buram tarih kokan,

Antep’i çağrıştıran.

Bir yer olduğunu burasının…

Zamanla uzaklaşmış gibi sanki.

Bu görüntüsünden Tahmis Kahvesi.

Müdavimlerinin çok azı artık Antep’li.

Çoğu da bizler gibi,

Buranın kısa süreli ziyaretçileri…

Tahmis Kahvesi fotoğraflarım:

https://photos.google.com/share/AF1QipMnFPFdfh0QngWY7oteewfLH1TY8KBsrKPyBWS7yt5wHBefsUftFc5JOWqQvyJoGQ/photo/AF1QipO9X8bHCUaJz8YcnvcSBj309gbFeSNAy5Ign8jD?key=MEQ1ZmhRbmRHZFdqSl9GSTVyUzVOblI5b3BaelRR

.

CORNELİA GOLF KULÜBÜNDE...

Bir Kongrede idim.

Geçen hafta.

Antalya’da.

Belek, Cornelia Diamond Oteli’nde…

Güzel bir otel Cornelia.

Tüm otelleri gibi.

Antalya’nın.

Sahil bandının…

Temelde bir Golf oteli Cornelia.

Bir golf alanı yaratmışlar.

Otelin hemen arkasında.

Büyük bir çam ormanında…

Sabah gün doğmadan kalkıyordum.

Otelin arkasındaki golf alanına gidiyordum.

3 saat kadar yürüyordum.

Büyük keyif alıyordum…

Hiç kimsecikler olmuyordu.

Sabahın erinde benden başka.

Koskoca ormanda.

Ve de golf sahasında…

Geziyordum sessiz bir ortamda

Çam kokuları arasında.

Yemyeşil çimenler ayaklarımın altında.

Durgun bir göl kenarında

Ve de kuş cıvıltıları kulaklarımda…

Koca orman bomboştu.

Bir Allahın kulu bile yoktu.

Yemyeşil golf alanında.

Görevli birkaç kişi dışında…

Herkes ya uyuyordu o sırada.

Sımsıcak yatağında.

Ya  da oluyorlardı kahvaltıda.

Otelin çok lüks lokantasında…

Cornelia Oteli Golf alanı fotoğraflarım:

https://photos.google.com/share/AF1QipPEzIl_1JVR1moLN-bsFlG_V_nRIV6OFpbFgMSpAbve8Q4OL1602FNe57q8A3voug/photo/AF1QipNo5_tMxfYaSD21DrczhytZ0ZE7G71aiGXGVJn6?key=VFI0blhwd29hLTNqQ1RiTjZKLVB4MkRwU3BSZUJB

.

ŞARAP TADIMI...

"Haram" demişler  kadehimdeki mey'e

Hatta onun bir katresine bile

Atıyorum şimdi bir damlasını harice

İçiyorum geri kalanını "helâl" diye...

…………………

“Önolog” nedir diye sorsam.

Çoğunuz bilmezsiniz…

“Oenos” şarap anlamında.

“Logos” da bilim demek.

“Oenolog” ya da “Önolog” ise.

Şaraptan anlayan bilim adamı manasında…

Birlikteydik bir “Oenolog” ile.

Oenologue Saba Açıkgöz’le.

Bir şarap bilimcisiyle.

Son Kapadokya gezimizde…

Bildiğiniz degustatör’lerden değil.

Oenolog denilen kişi.

Öncelikle, okumuş-koklamış.

Yıllarca bu işin ilmini yapmış…

İşte böyle bir kişi.

Saba kardeşimiz.

Önce bir Gıda Mühendisi.

Hacettepe kökenli…

Bordo Üniversitesinden almış.

Oenolog diplomasını da.

Fransa’da.

2005 yılında…

Bağcılık yönetimi alanında.

Ve de şarap üretimi sorumlusu olarak.

Çalışmış sonrasında.

Üç yıl daha…

Çok fazla yok elde.

Bu Oenolog denilen kişilerden.

Sayıları ancak 10 tane.

Tüm Türkiye’de…

Öncelikle  danışmanlık yapıyorlar.

Şarap konusunda yatırım yapacaklara.

Toprak analiziyle başlıyorlar.

Sonra da uygun araziyi seçiyorlar…

İşleri orada bitmiyor.

Hangi çeşit üzüm yetişmesi gerekir.

Ne çeşit bir şarap üretilir.

Ona karar veriyorlar bu arazide…

Fabrikasyon, fıçılama.

Şarap şişesini hazırlama.

Mahzenlerin ısısını ayarlama.

Görevleri hep onlarda…

İşleri  yine bitmiyor.

Kalite kontrolü de onlardan.

Üzümün toplanmasından.

Şişeye girene kadar her aşamasından…

Ayni zamanda çok iyi bir degustatör.

Yani şarap tadımcısı.

Daha doğrusu şarap çeşnicisi.

Saba Açıkgöz kardeşimiz…

Bize de öğretti.

Tüm hünerlerini.

İki saatte.

Şarabın 5 ayrı çeşidiyle…


Önce şarabın şişesine bakacaksın.

Sauvignon, Cahardonnay anlayacaksın.

Sek, dömi sek bileceksin.

Rose, kırmızı, beyaz hemen göreceksin…

Üzüm çeşitlerini ezberleyeceksin.

Muskat, Şiraz, Emir, Çavuş, Merlot.

Papazkarası, Kalecikkarası, Çalkarası.

Öküzgözü, Boğazkere, Horozkarası hemen bileceksin...

Şarabı önce göz görecek.

Ardından  burun hissedecek.

Sonunda dil, damak tadacak.

Boğaz da hafifçe yanacak…

Arkanıza yaslanacaksınız.

Düşünür gibi yapacaksınız.

Fiyatını da hatırlayacaksınız.

Sonra da beğenmiş gibi yapacaksınız…

Öğrendik şarap degustatörlüğünü de.

Aldığımız iki saatlik derste.

Artık kesinlikle ayırt edebiliyorum.

Beyaz şarabı, su’dan elimdeki kadehte…

Şarap tadımı fotoğraflarım:

https://photos.google.com/album/AF1QipN3VHIGIktO4rNzmWjjFtmvzIquau6zbKJoc9LP/photo/AF1QipMcxEAKpzJZHwiWwbQLZ8RZ6VCstQYQ1yHSwOKQ

.

LEYLEĞİ HAVADA GÖRMEK...

Ekim ayında gitmiştim.

Foto-İz grubu ile.

Girinoğlan köyüne.

Çorum’un Osmancık ilçesine…

Kayalar vardı.

Köyün içerisinde.

Peribacası benzeri biçiminde.

Ve leylek yuvaları hepsinin tepesinde…

Çok etkilenmiştim.

Leylekleri görememiş, üzülmüştüm.

Kendi kendime de söz vermiştim.

“Baharda gelip görüntülerim” demiştim…

Bu fırsatı bu hafta sonunda yakaladım.

Cumartesi erkenden kalktım.

Güzel bir bahar sabahında yola çıktım.

Ve Girinoğlan köyüne ulaştım…

Leylekler gelmişti.

Sayıları 20’yi geçmişti.

İkişer ikişer yuvalarına yerleşmişti.

Muhtemelen çiftleşme işi de bitmişti…

Önce uzun uzun baktım.

Sessizce yanlarına yaklaştım.

Sonra da onları fotoğrafladım.

Leylekleri ve uçuşlarını saptadım…

"Leyleği havada gören.

 Çok gezermiş".
Bir inanışa göre...

Eh ben de hiç olmazsa.

Bu yılda.

Sanırım birazcık olsun gezebilirim.

Bu kadar leyleği bir arada gördükten sonra…

Girinoğlan ve çevresi fotoğraflarım için:

http://picasaweb.google.com/105371707000908378020/Leylekler#5739265999804586018

.

KAPADOKYA'DA BAHAR...

Kapadokya’yı severim.

Her mevsiminde severim.

Ama bir başka güzeldir.

İlk ve sonbaharı…

Kapadokya’daydık.

23 Nisan tatilinde.

Strabon gezginleriyle.

3  günlüğüne…

Bahar gelmişti, hava sıcaktı.

Tomurcuklar patlamıştı.

Ağaçlar çiçeklerini açmıştı.

Etraf canlanmıştı…

Poz veriyordu.

Kapadokya.

Tüm fotoğrafçılara.

Olanca doğallığıyla…

Tartarin, Gülşehir, Açıksaray.

Sinasos, Soğanlı, Güzelyurt.

Göreme, Uçhisar, Ihlara.

Gezmekle bitmeyen koca Kapadokya…

Doğası ve insanlarıyla.

Üzüm bağları ve şaraplarıyla.

Mağaraları ve peri bacalarıyla.

Her mevsim güzeldir Kapadokya…

“Kapadokyada Bahar” fotoğraflarım için:

http://picasaweb.google.com/105371707000908378020/KapadokyadaBahar#5738247930503946802

.