YÜCEL TANYERİ
Ben, Yücel Tanyeri
Duydum ki merak ediyormuşsunuz,
Hususi hayatımı,
Anlatayım:
Evvela hekimim, yani
Büyücü falan değilim.
Burnum var, kulağım var,
Pek biçimli olmamakla beraber.
Lojmanda otururum,
Üniversitede çalışırım.
Ne başımda bulut gezdiririm,
Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet.
Ne İngiliz kralı kadar
Mütevaziyim,
Ne de Celâl Bayar'ın
Sabık ahır uşağı gibi aristokrat.
Ispanağı çok severim
Puf böreğine hele
Biterim
Malda mülkte gözüm yoktur.
Vallahi yoktur.
Orhan Veli ile Melih Cevdet'tir
En sevdiğim şairler.
Bir kızım vardır,
İki de torunum pek muteber;
İsmini söyleyemem
Çiçekle uğraşanlar bulsun.
Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım,
Ne bileyim,
Belki daha bin bir huyum vardır.
Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya.
Onlar da bunlara benzer...
Beni, benden iyi anlatan Orhan Veli'ye teşekkürlerimle...
Duydum ki merak ediyormuşsunuz,
Hususi hayatımı,
Anlatayım:
Evvela hekimim, yani
Büyücü falan değilim.
Burnum var, kulağım var,
Pek biçimli olmamakla beraber.
Lojmanda otururum,
Üniversitede çalışırım.
Ne başımda bulut gezdiririm,
Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet.
Ne İngiliz kralı kadar
Mütevaziyim,
Ne de Celâl Bayar'ın
Sabık ahır uşağı gibi aristokrat.
Ispanağı çok severim
Puf böreğine hele
Biterim
Malda mülkte gözüm yoktur.
Vallahi yoktur.
Orhan Veli ile Melih Cevdet'tir
En sevdiğim şairler.
Bir kızım vardır,
İki de torunum pek muteber;
İsmini söyleyemem
Çiçekle uğraşanlar bulsun.
Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım,
Ne bileyim,
Belki daha bin bir huyum vardır.
Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya.
Onlar da bunlara benzer...
Beni, benden iyi anlatan Orhan Veli'ye teşekkürlerimle...
21 Nisan 2009 Salı
70. ci YAŞGÜNÜ...
Amcam, Abdülkadir Tanyeri 1919 yılında doğmuştu.
Bir Kadir gününde.
Onun için ismine Kadir denilmişti.
Çok başarılı bir Hekimlik dönemi geçirmişti.
Amerika'da KBB eğitimi almıştı.
Ankara Hastanesinde yıllar boyu çalışmıştı.
60 yaşında emekli olmuştu.
Mutlu bir yaşamı vardı.
Çocuklarıyla ve torunlarıyla...
1989 yılında 70 yaşına girecekti.
Aile bireyleri el ele verdik.
Ona bir doğum günü partisi düzenledik.
1989 yılının Ağustos'unda bir araya geldik.
Tüm aile bireyleri toplanmıştık.
Eskişehir yolunda...
Kendi elleriyle yarattığı bahçesinde.
Cennet gibi bir mekânda.
O gün Amcam çocuklar gibi şendi.
Mutluydu, sevinçliydi.
Hiçbir zaman olmadığı kadar...
Yenildi, içildi, gülündü, eğlenildi.
Sohbetler edildi, geçmiş günler yâd edildi.
Amcam için bestelenen şarkı aile koro'su tarafından okundu.
Bu güzel günlerin her 10 yılda bir yapılması kararlaştırıldı.
Amcamın 80. yaşını da bahçesinde kutladık.
1999 yılında.
Ayni sevgiyle, ayni içtenlikle, ayni mutlulukla...
Bu yıl onun 90. cı yaşıydı.
Bu olayı yazın yine hep beraber kutlamayı plânlıyorduk.
Eskişehir yolunda.
Onun çok sevdiği bahçesinde...
Olmadı, olamadı.
Geçen hafta Ankara'da yeniden biraraya geldik.
17 Nisan 2009 tarihinde.
Tüm aile bireyleriyle birlikte.
Bu kez onu ebediyete uğurlamak için.
Mekânı cennet olsun.
En azından, çok sevdiği bahçesi kadar...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder