2007 yılının Temmuz sonunda Trans Aladağlar geçişi yaptık.
7 gün süren zorlu bir yürüyüştü.
Bu yürüyüşün daha henüz başlangıcındaydık.
Ankara’dan otobüsle yola çıkalı birkaç saat olmuştu.
Hava hayli sıcaktı.
Son alış-verişleri yapmak için Niğde'de duraklamıştık.
Sıcak nedeniyle hayli susamıştım.
Grubumuzun genç ve hayli entelektüel üyeleri Pepsi Cola, Nestea, Sprite gibi serinleticilere yönelmişlerdi.
Benim gözüme, bir Bakkalın vitrininde “Niğde Gazozu” diye iddiasız bir yazı göründü.
Gazoz içmeyeli yıllar olmuştu.
Şimdi Coca Cola, Seven Up gibi Amerikan içecekleri varken nereden de çıkmıştı bu Niğde Gazozu...
Ama aklıma düşmüştü bir kez.
Ne yapıp edip içmeli ve çocukluk, gençlik anılarımı yad etmeliydim.
Girdim bakkala ve çok ucuz bir ücret karşılığı bir şişe Niğde Gazozu aldım.
Ama genç grup beni Gazoz içerken görürlerse ayıplayabilirlerdi.
7 gün süren zorlu bir yürüyüştü.
Bu yürüyüşün daha henüz başlangıcındaydık.
Ankara’dan otobüsle yola çıkalı birkaç saat olmuştu.
Hava hayli sıcaktı.
Son alış-verişleri yapmak için Niğde'de duraklamıştık.
Sıcak nedeniyle hayli susamıştım.
Grubumuzun genç ve hayli entelektüel üyeleri Pepsi Cola, Nestea, Sprite gibi serinleticilere yönelmişlerdi.
Benim gözüme, bir Bakkalın vitrininde “Niğde Gazozu” diye iddiasız bir yazı göründü.
Gazoz içmeyeli yıllar olmuştu.
Şimdi Coca Cola, Seven Up gibi Amerikan içecekleri varken nereden de çıkmıştı bu Niğde Gazozu...
Ama aklıma düşmüştü bir kez.
Ne yapıp edip içmeli ve çocukluk, gençlik anılarımı yad etmeliydim.
Girdim bakkala ve çok ucuz bir ücret karşılığı bir şişe Niğde Gazozu aldım.
Ama genç grup beni Gazoz içerken görürlerse ayıplayabilirlerdi.
Gözlerden ırak bir yeri gözüme kestirdim.
Bir dikişte içmiştim.
Kesmemişti. Bir şişe daha istedim.
Ohhh. Be! Ferahlamıştım.
Bir dikişte içmiştim.
Kesmemişti. Bir şişe daha istedim.
Ohhh. Be! Ferahlamıştım.
Tadı nefisti...
Eski çocukluk günlerine gitmiştim.
İçinden binlerce minik gaz kabarcığının biri biriyle yarışırcasına yukarıya çıktığı, içerken yüzünüze yanağınıza çıtır çıtır sesleriyle serin öpücükler bıraktığı duyuyu hatırlamış, çocukluğumdaki o nefis gazoz lezzetini tekrar yakalamıştım.
"Her halde çok susamıştım ondandır..." diyip üzerinde fazla durmadım.
"Her halde çok susamıştım ondandır..." diyip üzerinde fazla durmadım.
Aladağlar dönüşümüzden sonra İnternet’ten bu gazoz hakkında biraz bilgi edineyim istedim.
Niğde Gazozu, İsmet Olcay tarafından 1962 yılında 44 metrekare’lik bir alanda “Niğde Gazozu İmalathanesi” adıyla kurulmuş. Niğde Organize Sanayi Bölgesinde bulunup 15 kişiye iş imkânı sağlıyormuş. Niğde gazozunun formülü, uzun uğraşlar sonunda bulunmuş. İhracatçı bir firma aracılığıyla, 2002 yılında Amerika'ya 51.600 şişe gazoz ihraç etmişler. Yıllık kapasiteleri 8 milyon şişe imiş. 1967 yılında, ülkemizde 1000 civarında yerli gazoz üreticisi var iken Amerikan içeceklerinin Türkiye’ye girmesiyle, bu sayı bugün için maalesef 50'ye düşmüş. Böyle giderse, onlar da tarihe karışacaklarmış.
Niğde Gazozuna maalesef her yerde rastlayamıyorum.
Ama her gördüğüm yerde içeceğim onu.
Hem de keyifle…
Söz.
Ama her gördüğüm yerde içeceğim onu.
Hem de keyifle…
Söz.
