YÜCEL TANYERİ

Ben, Yücel Tanyeri
Duydum ki merak ediyormuşsunuz,
Hususi hayatımı,
Anlatayım:
Evvela hekimim, yani
Büyücü falan değilim.
Burnum var, kulağım var,
Pek biçimli olmamakla beraber.
Lojmanda otururum,
Üniversitede çalışırım.
Ne başımda bulut gezdiririm,
Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet.
Ne İngiliz kralı kadar
Mütevaziyim,
Ne de Celâl Bayar'ın
Sabık ahır uşağı gibi aristokrat.
Ispanağı çok severim
Puf böreğine hele
Biterim
Malda mülkte gözüm yoktur.
Vallahi yoktur.
Orhan Veli ile Melih Cevdet'tir
En sevdiğim şairler.
Bir kızım vardır,
İki de torunum pek muteber;
İsmini söyleyemem
Çiçekle uğraşanlar bulsun.
Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım,
Ne bileyim,
Belki daha bin bir huyum vardır.
Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya.
Onlar da bunlara benzer...


Beni, benden iyi anlatan Orhan Veli'ye teşekkürlerimle...

8 Aralık 2018 Cumartesi

ŞEMSİYE MERKEZİNDE...



- 23 Ağustos 2018 Perşembe, Chiang Mai-Tayland -


Şems kelimesi Arapça'da.
Güneş anlamında.
Pek yağmur yağmadığından Arabistan'da.
Şemsiye, "güneşten koruyan" anlamında...

ŞemsiyeTürkçe'mizde ise.
Genellikle yağmurla ilgili bir obje.
Kullanılıyor yağışlı havalarda.
Yağmurdan korunmak amacıyla...

Tayland ülkesinde ise.
Çok güneşli günler de.
Aşırı yağışlı Muson mevsimleri de.
Birlikte...

Şemsiye, oldukça sık kullanılmakta.
Tüm mevsimler boyunca Tayland'da.
Şehirde, köyde, tarlada yıl boyunca.
Güneş ve yağmurdan korunmak amacıyla...

Chiang Mai'ye. 
9 km mesafede.
Borsang köyünde.
Renkli Şemsiyeler üretilmekte...

Başlanmış yüz yıl kadar önce.
Yapımına bu şemsiyelere.
Komşu Burma'dan bu köye.
Bir Budist Rahip'in gelmesiyle...

Bu şemsiyeler Chiang Mai'nin.
Kültürel bir simgesi olmuş.
Yapımında, dut ağacı kabuğundan üretilmiş.
Özel Sa kağıdı kullanılmış...

Küçüklü-büyüklü, ufaklı-irili.
Değişken renkli ve desenli.
Çok sayıda şemsiye yapılıyor burada. 
Tayland'da Borsang'da...

Şemsiye Fabrikası'nda.
Çok sayıda kadınla.
Başlarındaki ustalarla.
Şemsiyeler üretiliyor büyük bir hızla...

Sabahın erinde başlıyorlar işe.
Geç saatlere kadar sessizce ve biteviye.
Dinlenmeden, konuşmadan çalışıyorlar.
Sürekli kendi işlerini yapıyorlar...

Geniş, açık bir alanda.
Çeşitli masalarda.
Herkes şemsiyenin.
Farklı bir bölümünü yapıyor...

Şemsiye yapıldığında.
Canlı renklerle boyalarla. 
Canlandırılıyor ressamlarla.
Sonra da bırakılıyorlar kurumaya...

Eskiden yapımda doğal malzeme kullanılıyormuş.
Dut ağacı kabuğundan kağıt yapılıyormuş.
Sapı için bambu ve doğal lateks gerekiyormuş
Renkler de bitkilerden elde ediliyormuş...

Günümüzde çoğunlukla pamuk kullanılıyor.
Renkler, şekiller akrilik boya ile boyanıyor.
Ama üretim halâ.
Geleneksel yöntemlerle tümüyle elde yapılıyor...

Çok yetenekli insanlar görüyorsunuz.
Ciddi bir üretim gözlüyorsunuz.
Renkler, desenler içinde geziniyorsunuz.
El emeği, göz nuruna saygı duyuyorsunuz...


Borsang Şemsiye Üretim Merkezi fotoğraflarım:
.