işçilere rastlıyorum
hiç kimse onlar gibi
böylesine güvenle geçmedi
sokaklarından
Havana Havana olalı beri...
Nazım Hikmet, 1961
...............
Başlandı Devrim harekatına.
1953 yılında.
O yılın 26 Temmuz'unda.
Küba'daki Santiago'da...
3 yıl sonra.
2 Aralık 1956'da.
82 kişi çıktı Küba kıyılarına.
Granma yatıyla...
Yine 3 yıl sonra.
Bu kez 1 Ocak 1959'da.
Batista'nın ülkeden kaçmasıyla.
Devrim kutlandı Havana'da...
1 Ocak 1959'dan beri.
Tam 60 sene geçti.
Farklı bir toplum artık Küba milleti.
Sosyalist idare biçimli...
12 milyon civarında.
İnsan yaşıyor Küba'da.
% 1'i Çin kökenli, % 7'si siyah derili.
Beyaz % 37'si ve melez % 51'i...
Küba nüfusunun % 65'i Hristiyan.
(% 60 Katolik, % 5 Protestan).
% 24'ü Ateist, inanmayanlardan.
% 10 kadarı da Santeria inancından...
Mutlak yoksulluk.
"Zorunlu ihtiyaçları karşılayamama".
Diye tanımlanmakta.
Unesco'nun kitabında...
Zorunlu ihtiyaçlar da.
Ev kirası, yiyecek, içecek.
İlaç, yakacak, giyecek.
Gibi gereksinimleri anlatmakta...
İnsanların Küba'da.
Çok konforlu olmasa da.
Bir evleri var yaşayacakları.
Başlarını sokacakları...
Yiyecek ihtiyaçlarının.
% 40'ını karşılayacakları.
Bir karne dağıtılıyor Küba'da.
Her ay Küba vatandaşlarına...
Pirinç, şeker, et ve yumurta.
Gibi temel yiyecek ihtiyaçları da.
Alınabiliyor yarı fiyatına.
Vatandaşları ulaşabilsin amacıyla...
Sağlık hizmetleri ise.
Sağlığın Sosyalizasyonu ilkesiyle.
Bedava tümüyle.
Küba ülkesinde...
Bütçenin % 10'u ayrılıyor Eğitim programına.
6-16 yaş arası eğitim zorunlu ve bedava.
Devrim öncesinde % 36 oranında.
Olan okuma-yazma şimdi % 99.8 dolayında...
İşsizlik yok denilecek kadar az.
Hemen hemen herkesin bir işi var.
Çalışanların ücretleri de çok az farklı.
Milletvekili ile garsonun geliri yaklaşık aynı...
Son zamanlarda.
Farklı bir gelir kaynağı açılmış Kübalılara.
Turistleri konuk ediyorlar casa(ev)larında.
Makul bir ücret karşılığında...
Hem kalıyorsunuz tertemiz Casa'larda.
Yaşıyorsunuz Küba'lı bir aile ile yan yana.
Kısa zamanda dost oluyorsunuz onlarla.
Her ne kadar lisanda anlaşamasanız da...
Kübalılar belki yoksullar.
Belki de kıt-kanaat yaşıyorlar.
Ama inanılmaz sıcakkanlı insanlar.
Size her zaman dostça yaklaşıyorlar...
Kübalıların çoğu neşeli, fıkır fıkırlar.
Gitarla, müzikle iç içe yaşıyorlar.
Dans ediyorlar, Rom'larını yudumluyorlar.
Purolarını da keyifle tüttürüyorlar...
Veda ediyoruz insanların güzellerine.
Ayrılıyoruz onlardan istemesek de.
Adios hepsine.
Adios Amigos...
.
hiç kimse onlar gibi
böylesine güvenle geçmedi
sokaklarından
Havana Havana olalı beri...
Nazım Hikmet, 1961
...............
Başlandı Devrim harekatına.
1953 yılında.
O yılın 26 Temmuz'unda.
Küba'daki Santiago'da...
3 yıl sonra.
2 Aralık 1956'da.
82 kişi çıktı Küba kıyılarına.
Granma yatıyla...
Yine 3 yıl sonra.
Bu kez 1 Ocak 1959'da.
Batista'nın ülkeden kaçmasıyla.
Devrim kutlandı Havana'da...
1 Ocak 1959'dan beri.
Tam 60 sene geçti.
Farklı bir toplum artık Küba milleti.
Sosyalist idare biçimli...
12 milyon civarında.
İnsan yaşıyor Küba'da.
% 1'i Çin kökenli, % 7'si siyah derili.
Beyaz % 37'si ve melez % 51'i...
Küba nüfusunun % 65'i Hristiyan.
(% 60 Katolik, % 5 Protestan).
% 24'ü Ateist, inanmayanlardan.
% 10 kadarı da Santeria inancından...
Mutlak yoksulluk.
"Zorunlu ihtiyaçları karşılayamama".
Diye tanımlanmakta.
Unesco'nun kitabında...
Zorunlu ihtiyaçlar da.
Ev kirası, yiyecek, içecek.
İlaç, yakacak, giyecek.
Gibi gereksinimleri anlatmakta...
İnsanların Küba'da.
Çok konforlu olmasa da.
Bir evleri var yaşayacakları.
Başlarını sokacakları...
Yiyecek ihtiyaçlarının.
% 40'ını karşılayacakları.
Bir karne dağıtılıyor Küba'da.
Her ay Küba vatandaşlarına...
Pirinç, şeker, et ve yumurta.
Gibi temel yiyecek ihtiyaçları da.
Alınabiliyor yarı fiyatına.
Vatandaşları ulaşabilsin amacıyla...
Sağlık hizmetleri ise.
Sağlığın Sosyalizasyonu ilkesiyle.
Bedava tümüyle.
Küba ülkesinde...
Bütçenin % 10'u ayrılıyor Eğitim programına.
6-16 yaş arası eğitim zorunlu ve bedava.
Devrim öncesinde % 36 oranında.
Olan okuma-yazma şimdi % 99.8 dolayında...
İşsizlik yok denilecek kadar az.
Hemen hemen herkesin bir işi var.
Çalışanların ücretleri de çok az farklı.
Milletvekili ile garsonun geliri yaklaşık aynı...
Son zamanlarda.
Farklı bir gelir kaynağı açılmış Kübalılara.
Turistleri konuk ediyorlar casa(ev)larında.
Makul bir ücret karşılığında...
Hem kalıyorsunuz tertemiz Casa'larda.
Yaşıyorsunuz Küba'lı bir aile ile yan yana.
Kısa zamanda dost oluyorsunuz onlarla.
Her ne kadar lisanda anlaşamasanız da...
Kübalılar belki yoksullar.
Belki de kıt-kanaat yaşıyorlar.
Ama inanılmaz sıcakkanlı insanlar.
Size her zaman dostça yaklaşıyorlar...
Kübalıların çoğu neşeli, fıkır fıkırlar.
Gitarla, müzikle iç içe yaşıyorlar.
Dans ediyorlar, Rom'larını yudumluyorlar.
Purolarını da keyifle tüttürüyorlar...
Veda ediyoruz insanların güzellerine.
Ayrılıyoruz onlardan istemesek de.
Adios hepsine.
Adios Amigos...
Küba'da Yaşam Fotoğraflarım:
https://photos.google.com/share/AF1QipOZZ45ZgNY_tZLdGGAPhRTMo5WTpvfB6vHWRUwM2y_bVdmQM2oEgojVxhDiYmLMuw/photo/AF1QipODo2vlgYbWS5Itzw-5KTFTVlLQoaHMA-T-FCA8?key=Zm4wNC15WU9NZ0M1ZGl4SlR6c2J4NUZRaTF1Nk1B
Küba'dan İnsan Manzaraları Videom:
Santeria inançlı kişilerin Kilisede bir Pazar ayini (video için sayın Meral Mısır'a teşekkür ediyorum)
