BABAMIN MEMURİYETİ...

Babam dünyaya geldi 1903 senesinde.
Besni nahiyesinde.
Hüsnümansur isimli kentte.
Günümüzde Adıyaman vilayetinde…

Buradan aldı tasdikname.
Mekteb-i iptidaisi’nde.
Besni’de.
Aliyülalâ derecesiyle…

Başladı memuriyete.
1921’de Mamuretülaziz’de.
Yani Elaziz’de.
Muhabere memuru göreviyle…

İki yıl sonra Sivas’a tayin edildi.
1923’de…

Sonra da Hekimhan’a gönderildi.
Muvakkaten 6 Mayıs 1925’de…

1 yıl da orada kaldı.
Tekrar atandı muhabere memurluğu’na.
Malatya’nın Darende kazasına.
26 Şubat 1926’da…

İki ay içinde.
7 Mayıs 1927’de değiştirildi yeri yine.
Bu kez nakledildi.
Malatya muhabere memur vekilliğine…

Gönderildi Sivas PTT’sine.
Dört ay geçtiğinde.
10 Eylül 1927’de…

Ardından verildi.
Urfa merkezine.
Üzerinden henüz geçmeden bir sene.
21 Ağustos 1928’de…

Buradan atandı Yaylak’a.
Urfa’nın bir kazasına.
Müdür olarak 3 yıl sonra.
1931 yılı Mayıs ayında…

Sonra ilk kez tayini çıktı batı’ya.
Deniz kenarındaki Sinop’a.
Emlâk-i millîye memurluğuna.
1932 yılında…

5 yıl Sinop’ta kaldı.
Burada annemle evlendi.
Sonra da Kâhta’ya gönderildi.
1937’de Kâhta PTT Merkez Şefliği'ne…

2 yıl sonra Maden’e geçti.
Oldu burada PTT Şef’i.
1939 senesiydi.
Sonbahar mevsimiydi…

Orada da bir yıl kaldı.
Başvartinik’e tayini çıktı.
Bir yıl sonra.
25 Kasım 1940’da…

Oradan Diyarbekir’e geçti.
1943 senesiydi.
Burada yeni görevi.
PTT Bölge Başmüdürlüğü'nde idi…

Adıyaman PTT Müdürü oldu.
2 yıl sonra.
9 Mart 1945’de…

İşte ben, Adıyaman’da.
Geldim dünyaya.
Kış aylarında.
22 Şubat 1946’da…

Sonra Sivas’a görevlendirme.
PTT’de Başmüdürlüğe.
Aradan 3 yıl geçende.
30 Nisan 1948’de…

Refahiye’ye tayin edildi.

Erzincan'a.
1,5 yıl aradan sonra.
1 Ekim 1949’da…

Tekrar Maden’e gönderildi.
6 Nisan 1951’de…

Samsun’du son durak.
En son olarak.
Derken Kâhta, Darende, Yaylak…
30 seneyi arkada bırakarak...

Eylül 1952’de Samsun’a geldi.
Samsun PTT Müdür Muavini idi son görevi.
O da 1955’de bitti.
Ve 34 yılın sonunda tekaüt edildi.

Cumhuriyet'in ilk memurlarından idi...

O dönemlerde memuriyet kolay değildi.
Gece-gündüz denmez, görev başta gelirdi.
İzin, tatil zaten bilinmezdi.
Yer değiştirmek ise tam bir eziyetti…

Otobüs, kamyon yoktu oralarda.
Uçak icat edilmemişti daha.
Taşınırdı ev eşyaları ya katırla.
Ya da varsa demiryoluyla…

4 lambalı Radyoları yoktu.

Buzdolabı daha duyulmamıştı.

Onlar ev eşyasından sayılmazdı.

Gidilen yerlerde zaten elektrik olmazdı.

Koltuk, masa, sandalye yoktu.

Yatak, yorgan denk yapılırdı.
Tencere, tava ve bir kaç küçük eşya.
Sarılarak kilimle, halıyla…

Katırlara yüklenirdi.
İplerle bağlanmış bir-iki denk.
Gidilirdi at sırtında arkasından.
Çoluk, çocuk ailecek…

Ulaşılırdı tayini çıkılan kente.
Dağda soygunculara rast gelinmez ise.
Yerleşilirdi hemen bir-iki göz kerpiç bir eve.
O da bulabilirseniz ve de şansınız denk gelirse…

Yusuf Besim Tanyeri.
Tam 18 kez yer değiştirdi.
“Görev” dedi, üşenmedi gitti.
Devletine tam 34 yıl hizmet etti…

Aradan epey zaman geçti.
Devir epey değişti…

Şimdi ben de memur’um ayni kent'te.
Samsun'da babamın emekli olduğu yerde.
Hiç kımıldamadan bir yere.
Bulunuyorum 34 yıldır ayni görevde…

Samsun PTT çalışanları, 1953.
(Babam, en üstte ikinci sıradaki ilk kişidir)

.