Sabahın 04.00'ünde.
Yatağımızdan kalktık Ghorepani'de.
Çıkacağız Poon Tepesi'ne.
Manzarayı seyretmeye...
Şimdi deseniz de.
Çıkmak için mi geldin bir tepe'ye.
Bulamadın mı bir zirve.
7-8 bin'lik Himalayaların içinde...
Haklısınız vallaha.
Adımız Hıdır olmasa da.
Elimizden gelen, 70 yaşımızda.
Çıkabiliyoruz ancak 3200'lük bir dağa...
Tek Bahadur Pun isimli.
Bir Gurkha askeri.
Ve de bir eğitimci.
Buraya adını veren bir Nepal'li...
Bu cenneti.
Diğer insanlar da görsün, seyretsin diye.
Başlamış merdiven döşemeye.
Ghorepani'den Poonhill'e...
Şimdi günümüzde.
Her gün geliniyor ziyarete.
Bu tepeye.
Yüzlerce trekkingci ile...
Ghorepani'den 336 m yüksekte.
3210 m rakımlı bu tepe.
Muhteşem gün doğumu görüntüsüyle.
Dünyanın en iyi trekking rotası niteliğinde...
Bir çok trekkingci geliyor buraya.
7-8 bin metre yükseklikte dağlarla.
Çevrili bu alana.
Sabahın alaca karanlığında...
Önce gecenin karanlığı.
Sonra seher vakti.
Tanyeri'nin ağarması.
Ve yavaş yavaş dağların ortaya çıkması...
6 bin'lik, 7 bin'lik, 8 bin'lik sıra dağlar.
Dhaulagiri'ler, Machapuchere'ler, Annapurna'lar.
Sivri zirveler, dik uçurumlar.
Bembeyaz buzullar, süratle savrulan karlar...
Bakıyor, tekrar bakıyorsunuz.
Sürekli fotoğraf çekiyorsunuz.
Üç günde 5000 küsur basamak merdiven çıktığımıza.
"Vallahi değdi" deyip, geri dönüyorsunuz...
Poonhill fotoğraflarım:
https://photos.google.com/share/AF1QipNpuMl1Wv_LFMHjhWPD1IHSg1P12cDhVRsDe8m_oSwucjbkj19wU3VFaapVUIdBhA/photo/AF1QipMMh_GBQg7MiP2zc6n251sbFYd_ydTFLpJUq5H9?key=Nnc3WkNwaEcwcWk5V1Nnd3phWkFfajZ1WFJiM3d3
.